Afgelopen week hebben we mijn oma van 93 jaar begraven. Ze heeft een mooie leeftijd gehaald en was de laatste periode moe en de dagen zat. Ze was een gelovige vrouw en ze keek er naar uit om bij haar Heer te zijn. Op de rouwkaart stond zo mooi geschreven dat zij in haar Heer en Heiland is ontslapen. Haar leven duurt voort, niet hier, maar in de hemel, waar zij het eeuwig leven heeft. Wat een troost en bemoediging!

Op de begrafenis sprak ik een nicht van mij. We zien elkaar haast nooit meer, maar ze gaf aan dat ze onze blogs leest. Erg fijn als iemand op afstand meeleeft. Ik bedacht me toen dat het wel weer eens tijd is voor een nieuwe blog!