Afgelopen week hebben we mijn oma van 93 jaar begraven. Ze heeft een mooie leeftijd gehaald en was de laatste periode moe en de dagen zat. Ze was een gelovige vrouw en ze keek er naar uit om bij haar Heer te zijn. Op de rouwkaart stond zo mooi geschreven dat zij in haar Heer en Heiland is ontslapen. Haar leven duurt voort, niet hier, maar in de hemel, waar zij het eeuwig leven heeft. Wat een troost en bemoediging!

Op de begrafenis sprak ik een nicht van mij. We zien elkaar haast nooit meer, maar ze gaf aan dat ze onze blogs leest. Erg fijn als iemand op afstand meeleeft. Ik bedacht me toen dat het wel weer eens tijd is voor een nieuwe blog!

We varen de laatste tijd op rustig vaarwater. Na een roerige tijd rondom de epilepsie en slapeloze nachten zit Rosalin nu heel goed in haar vel. De medicatie lijkt goed aan te slaan. Alsnog weten we niet of haar ‘verborgen’ epilepsie in de nacht onder controle is, maar gezien haar gemoedstoestand lijkt dit van wel. Als we er (emotioneel) klaar voor zijn dan krijgt zij weer een 24-uurs EEG scan om de hersenen te monitoren. Voor nu kiezen we even voor rust, de scan komt waarschijnlijk in het nieuwe jaar.

Rosalin ontwikkelt zich nog steeds! Dat is een goed teken. Ze maakt steeds beter contact en heeft de grootste lol met haar zus. Als Lisanna haar roept, dan komt er al een zacht gegiechel van Rosalin. Als Lisanna eenmaal bij haar is, haar knuffelt en kriebelt, dan is het schaterlachen! Wat heerlijk om die twee te zien! Lisanna zegt voortdurend dat ze heel blij is met haar zusje. Toch heeft ze ook haar dromen. De juf vertelde dat Lisanna in de klas veel over haar zusje praat. Tijdens het thema ‘dromen’ zei Lisanna dat haar grote droom is dat Rosalin kan lopen. De tranen schoten in mijn ogen. Het is mooi om te zien dat blijdschap over het ‘nu’ en dromen over de toekomst prima samen op kunnen gaan. Het voordeel bij Lisanna is dat zij vooral geniet van het ‘nu’ en zich niet laat ontmoedigen door haar (nog) onvervulde dromen. Wat een voorbeeld voor ons!

Een mooie passage uit ‘Bevrijd je verdriet’:

‘Als we de pijn die het leven meebrengt niet ontkennen, ontdekken we misschien iets verrassends, iets onverwachts. Als we in onze moeilijkheden een plaats inruimen voor God, leggen we een basis van vreugde en hoop in ons leven, ook in de verdrietige momenten ervan.’ Henri Nouwen

Geschreven door Alinda Tukker