Even een momentje voor mezelf… dat is wat ik nu heb. Een bakje koffie, niemand om me heen (behalve onze lieve doodle Puck) en mijn laptop op schoot.  Ik vond dat het weer tijd is voor een nieuwe blog, want er is weer zoveel gebeurd de afgelopen maanden.

Allereerst het blijde nieuws dat Lisanna en Rosalin een broertje krijgen!

Op dit moment ben ik 22 weken zwanger (dus echt alléén zit ik niet op de bank, want ik voel een klein jongetje lekker trappelen). Het is een wens die we al langere tijd hebben en we zijn dolgelukkig dat het nu zover is. En al helemaal bijzonder dat het nu een jongen is. De eerste paar weken waren erg spannend en ik heb me erg beroerd gevoeld. Gelukkig gaat het nu heel goed en zetten we de eerste stappen ter voorbereiding op de komst van de baby. Nadat we verhuisd waren hebben we bijna alle babyspullen, zoals babykamer, kinderbox, kinderwagen en nog meer van dat soort spullen weggedaan. Voor Rosalin hadden we deze spullen niet meer nodig en wat de toekomst ons zou brengen was nog onzeker. We moeten dus alles opnieuw gaan verzamelen, maar dat is uiteraard geen straf. Er zijn al veel lieve mensen om ons heen waar we kleertjes van krijgen en ook op marktplaats is er veel en goed aanbod. Dus het klussen gaat (voor Willem 😊) weer beginnen.

Voor Lisanna was het nieuws van de zwangerschap één grote droom die uitgekomen is. De laatste maanden sprak ze vaak haar wens uit om nog een broertje of zusje te krijgen. Ze droomde er letterlijk over. Heel bijzonder hoe dat zo samenkomt. Elk gesprek die we nu voeren gaat over de baby en alles wat we gaan meemaken. Het is voor haar, en voor ons, soms nog erg onwerkelijk. Erg leuk om zo’n oudere dochter te hebben waar je deze periode zo intensief en bewust mee kan beleven.

Rosalin heeft er allemaal geen besef van. Natuurlijk betrekken we haar in alles, heeft ze een ‘grote zussen t-shirt’ en probeer ik haar zelfs de schopjes te laten voelen op mijn buik. Veel mensen vragen ons of we nu extra spanning hebben bij deze zwangerschap, omdat we al een gehandicapt dochtertje hebben. God zij dank hebben we die spanning niet. We hebben een heel genetisch onderzoek laten uitvoeren en Willem en ik zijn eigenlijk een ‘perfect match’. De genetische afwijking van Rosalin is gewoon ‘pech’, zoals de medische wereld dat noemt. Stom, ontoepasselijk woord eigenlijk, want Rosalin is geen ‘pech’, maar een schat uit de hemel. Natuurlijk staan we niet onbevangen in deze zwangerschap en als we een echo hebben vind ik het toch altijd wel een beetje spannend als het gaat om de metingen van het hoofdje van de baby, want dat is een eerste mogelijke teken van onvoldoende hersenontwikkeling. Tot nu toe zijn alle echo’s goed en focussen we ons op de feiten en die zijn positief. We hebben er ook bewust voor gekozen om geen testen te laten uitvoeren. We genieten van elke dag en zien vol verwachting uit naar wat komen gaat.  

En naast de zwangerschap, wat al een groot ‘changing life-event’ is, ben ik sinds 1 maart ook gestart met een nieuwe baan! Ik was toe aan een nieuwe uitdaging en na 10 jaar bij dezelfde organisatie te hebben gewerkt mag dat ook wel. Ik werk nu als organisatie adviseur bij een adviesbureau in de zorg- en welzijnsector. De opdrachten die ik nu heb zijn nog bij mijn oude werkgever en een nieuwe opdracht. Een ideale combinatie van een vertrouwde en nieuwe omgeving. De opdracht die ik doe is het in kaart brengen van respijtzorg in Nederland. Respijtzorg… voor een aantal misschien een bekende term, maar voor velen ook niet. Respijtzorg is een vorm van zorg voor de hulpvrager, om de mantelzorger (ook weer zo’n woord) te ontlasten. In deze opdracht ligt de focus op de ouderenzorg, als iemand voor zijn/haar partner of vader/moeder moet zorgen, maar zelf daardoor haast overbelast raakt. Dit onderwerp spreekt me erg aan, omdat Willem en ik ook gebruik maken van respijtzorg. Rosalin gaat een aantal keren per jaar naar geweldig lieve gastouders, zodat wij even op adem kunnen komen. Een weg die je niet zomaar inslaat, maar wat wel noodzakelijk is. Ik kan dus mijn eigen ervaring goed meenemen in deze opdracht.

Volgens mij is het dat voor nu wel even. Niet persé een diepere boodschap in dit verhaal, maar wel even een leuke update. Als mijn bakje koffie zo op is ga ik lekker een lange strandwandeling maken met Puck, het is zulk lekker weer! Echt lente weer! Een heerlijke periode waarin nieuw leven opkomt. Niet alleen in de natuur en in mijn buik, maar ook in het Paasverhaal waarin ons nieuw leven wordt aangeboden. Zo, toch nog even die diepere boodschap 😊. Meer weten? Zondag spreekt Willem hierover in onze kerk (check www.egwassenaar.nl)

Geschreven door Alinda Tukker