Rennen!

Wie houdt daar nu niet van, rennen! Jong en oud vindt dat soms toch wel heel erg bevrijdend. Maar ja, niet iedereen kan rennen, om welke reden dan ook. Voor Lisanna is dat in ieder geval geen probleem.

Sinds 31 maart hebben wij een hele lieve pup in huis, genaamd Puck. Hij is een Labradoodle van nu 15 weken oud. Het is behoorlijk intensief om een pup op te voeden, want je haalt echt een baby’tje in huis. Hij woont nu 6 weken bij ons en gelukkig zijn de eerste weken voorbij. In die weken is hij nog zo aanhankelijk, hij moet nog zindelijk worden en leren om de nacht over te gaan. Als ik zo terugkijk heeft hij dat echt heel goed gedaan. Ik kan er nog heel veel over vertellen, maar dat zal ik niet doen. Wel wil ik jullie graag meenemen naar een heel bijzonder moment.

Lisanna kan heel veel met haar zusje. Ze kan bijvoorbeeld met haar knuffelen, samen tv kijken, rollen op de grond en ‘overgooien’ met de bal. Dit zijn hele waardevolle momenten. Maar er zijn ook veel dingen die ze niet met haar zusje kan doen en dat is onder andere rennen en spelletjes spelen. In een eerdere blog noemde ik het al. Lisanna vertelde me eens dat ze graag naar de hemel wil, omdat ze dan kan rennen met haar zusje. En nu is er al een stukje hemel op aarde, want ze heeft nu een speelmaatje in huis waar ze dit allemaal wel mee kan. Vorige week zijn Lisanna, Puck en ik naar een groot grasveld geweest. Puck mocht los van de lijn en Lisanna rende samen met hem het hele veld over. Lisanna genoot er overduidelijk van! Ze had er enorm veel plezier van en Puck rende vrolijk achter haar aan. Onze trainster van de puppy-cursus maakte mij er van bewust dat dit iets is wat ze met haar zusje niet kan doen en dat Puck zo’n bijzondere plek in haar leven heeft. Nu al! Ik kreeg er tranen van in mijn ogen, ook nu ik dit schrijf. Hoe een hond haar en ons leven zo kan verrijken is heel bijzonder.

De keuze om een hond te nemen is om hem als hulp/therapiehond op te leiden voor Rosalin. Niet via de officiële wegen, omdat we daar niet voor in aanmerking komen, maar wel met een geweldige trainster die hier in is gespecialiseerd. Op dit moment zijn Puck en Rosalin elkaar met name aan het leren kennen en aan elkaars aanwezigheid aan het wennen en dat gaat heel goed. Puck is gek op de sokjes van Rosalin, want het trappelen van haar voetjes ziet hij als een groot spel. Dit is een mooi moment om het commando ‘sok’ aan te leren, zodat hij later ook haar sokken uit kan trekken. Het is een klein dingetje, maar zo breiden we dit uit naar ‘trek’ om deuren voor haar open te doen en nog veel mee. De therapeutische werking op dit moment is juist voor Lisanna! Hoe mooi is dat, samen rennen en spelletjes spelen. En eigenlijk is Puck voor mij ook een therapiehond. De opvoeding van Puck vraagt veel aandacht en inzet en dat neemt veel tijd in beslag. In mijn hoofd ben ik ook veel met hem bezig, omdat ik het allemaal goed wil doen. Hierdoor ligt de focus in mijn hoofd niet meer op Rosalin. Ik was altijd heel veel bezig met Rosalin, of het wel goed met haar gaat, hoe ze zich voelt, of ze eindelijk eens ‘normaal’ gaat eten en hoe haar ontwikkeling verloopt. Het zijn gedachten die de situatie niet kunnen veranderen en waar ik alsnog geen controle over krijg, maar wat mij wel veel energie kostte. En nu is de focus verplaatst naar Puck en ik merk dat ik Rosalin minder aandacht geef. Dit betekent niet dat zij nu aandacht te kort krijgt, maar dat mijn aandacht voor haar is ‘genormaliseerd’ en niet zo extreem. Als we nu bij mensen op bezoek gaan met Puck of als we aan het wandelen zijn, dan ligt de aandacht niet meer zo erg op Rosalin. Mensen richten zich nu meer op Puck en vinden hem erg schattig. Dit maakt de situatie meer normaal en ben ik meer bezig met hoe Puck het gaat doen en hoe schattig mensen hem vinden en niet meer met hoe Rosalin het gaat doen en dat mensen allemaal zo naar haar kijken en wat ze wel niet denken. Dit geeft mij veel rust.

Puck is al helemaal onderdeel van ons gezin en we genieten van hem. En stiekem hebben Willem en ik ook al flink met hem over een groot veld gerend :-).