Op een heerlijke zondagmiddag waren we gezellig met z’n drieën aan het lunchen. Rosalin lag lekker te slapen. Ik had in de ochtend sterk het gevoel dat we Lisanna toch iets meer moesten gaan vertellen over de situatie van Rosalin. Tot nu toe hebben nooit specifiek benoemd dat er iets met Rosalin aan de hand is. We hebben wel altijd de feiten benoemd, zoals het feit dat ze nog niet kan lopen of zelf zitten of eten. Ook praten we open over de ziekenhuisbezoeken en hoort Lisanna onze gesprekken als we ons zorgen maken over Rosalin en als we soms verdrietig zijn. Maar deze ochtend had ik sterk het gevoel om toch wat meer specifiek te gaan worden. Ik had dit met Willem besproken en hij vond het een goed idee.

Lees verder

Zomervakantie, de tijd van het jaar waar we allemaal naar uitkijken. Op het werk de laatste loodjes afronden, de lijstjes weer maken met wat er allemaal mee moet. Dan breekt de dag aan dat we alles inpakken en kunnen gaan rijden. Alinda (mijn vrouw) en ik stellen over en weer nog wat vragen, van heb je dat meegenomen? En heb je hier aan gedacht? Lisanna, 4 jaar, heeft er enorm veel zin in en weet zich in te houden door niet aan het einde van de straat al te vragen of we er bijna zijn. Rosalin, 2 jaar, zit heerlijk in d’r stoel, kijkt een beetje rond en sluit af en toe haar oogjes.

Daar gaan we dan, de A12 op richting het oosten. In mijn gedachten rijden we al de grens over, Duitsland in. Daarna afzakken naar het zuiden op naar Italië. Heerlijk, op naar het Italiaanse eten. Lisanna en ik zijn gek op pizza’s, wat ons betreft eten we pizza als lunch en ook weer als avond eten en dat de hele vakantie lang.

Lees verder