Onlangs zat Lisanna een tekenfilm te kijken en hoorde ik zeggen dat het leven is als een winkelwagen. Interessante uitspraak voor een tekenfilm, dus keek ik met een schuin oog even mee. Ik zag het jongetje met een winkelwagen door de supermarkt lopen en hij gooide van alles in zijn wagen wat hij maar wilde. De keuze is reuze! Toen vroeg Rosalin om aandacht en kookte de aardappels en ging ik weer aan de slag. Meer van de tekenfilm heb ik niet gezien, maar het had me wel aan het denken gezet.

Als ik denk aan een supermarkt, dan denk ik aan een grote winkel vol met spullen. Etenswaren, vers, verpakt, groot, klein, lekker en vies. Alles staat klaar om je winkelwagen mee te vullen. De keuze is reuze! En volgens de tekenfilm is dat dus ook door te trekken naar het leven. Kies maar wat je hebben wilt, dat klinkt nogal verwend. Een tekenfilm kun je voor kinderen nog uitleggen als iets wat niet echt is, maar in het volgende voorbeeld is het gewoon realiteit.

Zomervakantie, de tijd van het jaar waar we allemaal naar uitkijken. Op het werk de laatste loodjes afronden, de lijstjes weer maken met wat er allemaal mee moet. Dan breekt de dag aan dat we alles inpakken en kunnen gaan rijden. Alinda (mijn vrouw) en ik stellen over en weer nog wat vragen, van heb je dat meegenomen? En heb je hier aan gedacht? Lisanna, 4 jaar, heeft er enorm veel zin in en weet zich in te houden door niet aan het einde van de straat al te vragen of we er bijna zijn. Rosalin, 2 jaar, zit heerlijk in d’r stoel, kijkt een beetje rond en sluit af en toe haar oogjes.

Daar gaan we dan, de A12 op richting het oosten. In mijn gedachten rijden we al de grens over, Duitsland in. Daarna afzakken naar het zuiden op naar Italië. Heerlijk, op naar het Italiaanse eten. Lisanna en ik zijn gek op pizza’s, wat ons betreft eten we pizza als lunch en ook weer als avond eten en dat de hele vakantie lang.