Onlangs had ik een gesprek met de orthopedagoog van het kinderdagcentrum (KDC). Een orthopedagoog houdt zich bezig met de behandeling van kinderen met een beperking. Het gaat de laatste tijd niet zo heel erg lekker met Rosalin op het KDC en daar wilde ik graag met haar over praten. We horen steeds vaker dat Rosalin een onrustige dag heeft op het KDC en dat zij haar ritme niet kan pakken zoals zij die thuis wel heeft. Als ik haar na zo’n dag ophaal en op de terugweg in de auto zit, dan gaan er van allerlei gedachten door me heen. Doen we hier wel goed aan? Is de grote wereld van het KDC misschien nog te groot voor Rosalin? Wat bedoelt de groepsleiding met onrustig? Rosalin is thuis ook wel eens onrustig en dat is iets wat gewoon bij haar hoort. Of is ze zo onrustig dat ze alles bij elkaar gilt en vervolgens ontroostbaar? Oef, die gedachten doen wel even pijn. Maar goed, met gedachten alleen kom je niet ver, vandaar het gesprek met de orthopedagoog. Het was erg fijn om mijn gedachten te delen en te horen dat zij begrijpt dat ik deze vragen stel. Zelf hoort zij natuurlijk ook van de groepsleiding dat het niet zo lekker gaat met Rosalin en zijn ze bezig om de situatie te observeren.