Heerlijk zomervakantie! De extreem hoge temperaturen hebben gelukkig weer plaats gemaakt voor lekker Nederlands zomerweer. Natuurlijk houd ik ook van heerlijk, warme, zwoele zomeravonden, lekker die warmte overdag en van begin tot eind van de dag in je korte broekje en op slippertjes. In heel Nederland werd het hitteplan in werking gesteld, van belang daarbij is dat er speciale aandacht is voor de ouderen, kwetsbaren, zieken en gehandicapten.

Voor Rosalin was het ook een pittige tijd, ze heeft echt veel last van de hitte. We doen er alles aan om het in huis zo koel mogelijk te houden en dat gebeurd ook op de opvang, maar je merkt aan alles dat het pittig is voor haar. Op zulke momenten zijn we dan ook redelijk beperkt, waar de meesten heerlijk naar het strand, bos, zwembad gaan, zitten wij binnen in huis met de gordijnen en deuren/ramen dicht. Dit alles om het zo koel mogelijk te houden en zo min mogelijk prikkels. Op een gegeven moment ben je dat aardig zat kan ik je vertellen 😊.

Nu zijn we weer heerlijk in de Achterhoek op vakantie, op onze eigen plek, waar we een speciale kamer voor Rosalin hebben gebouwd. Toch was het de afgelopen drie jaar geen succes om hier met Rosalin op vakantie te zijn. We leven veel meer buiten, maar dat zijn meteen ook allemaal prikkels voor Rosalin. Dat gaf veel onrust waarbij ook het slapen niet goed ging. Na zo’n vakantie waren we vaak nog meer toe aan vakantie en soms gewoon gesloopt.

Dit jaar hebben we weer een andere mogelijkheid ontdekt, we hebben contact opgenomen met een opvang voor gehandicapte kinderen in Doetinchem, vergelijkbaar met waar Rosalin naar toe gaat in Leiden. We hebben gevraagd of ze daar twee weken in de vakantie naar toe mag gaan en dat was mogelijk. Ze is daar zo geweldig goed en fijn opgevangen. Inmiddels gaat ze daar al een week naar toe en dat gaat heel goed. Wat een lieve leidsters ook daar! Echt heel fijn. ’s Ochtends brengen we haar daar om 9u en ’s middags halen we haar weer op. Misschien denk je, ach, dat meisje, heeft ze nog geen vakantie?! Toch werkt dat bij Rosalin (en ook bij andere gehandicapte kinderen) anders. Rosalin heeft heel erg behoefte aan een vast ritme, zelfs het weekend is al een onderbreking van haar ritme, laat staan een vakantie. Door af te wijken van haar ritme raakt ze helemaal van slag, waardoor ze overprikkeld raakt, zeer onrustig is en niet lekker in haar vel zit. Nu met deze opvang gaat dat heel goed en daar zijn we echt zo blij mee! Het klinkt misschien wat hard, maar we hebben daardoor zelf lekker onze handen vrij en kunnen dan ook echt even vakantie vieren.

Vakantietijd is reflectietijd, maar ook tijd om vooruit te kijken. Eén van de dingen die me momenteel bezig houdt is de komst van onze zoon, daar kijken we enorm naar uit! Mensen zeggen dan wel tegen me, het zal weer even wennen worden, al dat baby gebeuren, gebroken nachten, huilen maar niet weten waarom, schema’s en luiers. Maar heel eerlijk, daar zijn we nooit uitgekomen, met Rosalin zitten we daar al 6 jaar middenin. Voor wat betreft de geboorte van onze zoon dus wel een “geruststelling” en zie ik dat met vertrouwen tegemoet 😊. Als ik dan vooruit kijk, dan vertrouw ik er op dat we de babytijd met onze zoon weer zullen ontgroeien, tegelijkertijd stemt het me ook verdrietig dat, zoals het er nu naar uit ziet, dit met Rosalin niet zal zijn. Er zullen altijd aspecten blijven, zoals schema’s/ritmes, luiers, onduidelijkheden, beperking et cetera die niet voorbij gaan. Sommige mensen realiseren zich dat niet, al 6 jaar met een “baby” in huis en het vooruitzicht is dat dat altijd zo zal blijven. Dan kan dat soms beklemmend zijn, het gaat nooit over, zo lang wij leven komen wij niet uit deze beperking. Andere kinderen groeien op en vliegen uit, maar Rosalin?

Is dat nu een goed einde van deze blog? Nee! Ik zal niet stoppen met bidden voor een wonder van herstel, hopen op die dag dat Rosalin zal kunnen rennen en spelen met haar grote zus en kleine broertje. En tot die tijd doen we er alles aan om het haar zo goed mogelijk te laten hebben. En wat is het dan weer mooi om te horen van de leidsters hier in Doetinchem dat iedereen zo gek is op Rosalin, zo’n lief en schattig meisje, iemand die je hart verovert en zo is het ook, dat is onze lieve Rosalin!

Wat nu als het wonder uitbijft? Dan nog blijf ik mij vasthouden aan het feit dat God nabij is, Hij is er bij en er komt een dag, dat we zullen lopen en rennen met Rosalin, wat een dag zal dat zijn!

Nu weer lekker genieten van vandaag op de camping met het hele gezin!